A Tale of Two Cities / İki Şehrin Hikayesi Book Review ( EN & TR)

 

I do not know how it works for you, but my decision to read a book is usually shaped by a recommendation or a review. I tend to read books that I become aware of through the suggestions of a writer or academic whose opinions I value, an influencer I enjoy following on social media, or someone in my own social circle whose taste I trust. Of course, this is not always the case. From time to time, I also choose books by researching topics I am interested in, or by purchasing the latest work of an author I already follow out of curiosity.

When I bought A Tale of Two Cities, however, I had no prior knowledge of it at all. I did not know when or where it was written, who the author was, or even what the book was about. The only thought that pushed me to buy it was this: “Halil, you never read classic novels.” When I saw the book, I found myself thinking, “Which two cities, and what kind of story could this be?” and I purchased it with a small sense of curiosity.

Unfortunately, it took me longer than it should have to finish the book. The main reasons for this were my lack of familiarity with classic-era novels, the demands of daily life and work, and, admittedly, my own laziness.

The first half of the book is largely spent getting to know the characters and reading about their everyday lives. To be honest, this part did not offer much that sparked my curiosity or excitement. By the way, the two cities in question are London and Paris. The narrative covers the period before and after the French Revolution. One of the main characters is a French aristocrat who abandons his past and settles in London, along with the English woman he marries, her family, and their close circle.

I generally try not to give too many details about the plot of the books I read. My intention with this piece is not to write a summary that explains what happened in the story, but rather to outline what the book is about and to reflect on how it made me feel and what it made me think.

The book truly comes alive with the outbreak of the French Revolution and completely drew me in. I read the second half in a much shorter time than the first. As the story became increasingly gripping and suspenseful, it awakened a stronger desire in me to keep reading. Experiencing the events in Paris during the Revolution, along with the emotions and struggles of the people, was a very different experience for me.

It is an undeniable historical reality that, during this period, people lived in misery due to the cruel policies of the bourgeoisie and the aristocracy. With opportunities so limited, simply continuing one’s life felt like a daily struggle for survival. Similar depictions can also be found in Russian literature.

One of the most striking feelings the book left me with was the idea that almost every human being is potentially capable of evil. After the tide turned with the French Revolution, reading about how people from the lower classes judged and executed members of the bourgeoisie and aristocracy—regardless of guilt or innocence—purely for the sake of revenge evoked very powerful emotions in me. It once again made clear how difficult it is to speak of absolute good and absolute evil. Even if there are exceptions, every person carries the potential for cruelty and acts upon it depending on the opportunities available to them. The descriptions of executions using the guillotine were particularly original; my personal favorite was the ironic claim that it was excellent for curing headaches.

The most important lesson I took from this book—reinforced by Yaban, which I am currently reading—is that novels written in or about a particular era are often far more effective than history books in helping us understand that period. If I ever want to learn about a historical era in the future, I will definitely choose novels written about that time rather than relying solely on historical texts.

If you are interested in learning about London and Paris before the French Revolution, exploring the emotional depth of a father–daughter relationship, witnessing a three-way love triangle, and understanding the impact of the French Revolution on individuals, I would certainly recommend this novel. This was my first Charles Dickens novel. I have already added David Copperfield to my reading list, although I think my next classic will be Oblomov.

See you next time.

TR

Sizde nasıldır bilmiyorum ama benim bir kitabı okumaya karar verme sürecim genellikle bir tavsiye ya da inceleme üzerinden şekillenir. Fikirlerine önem verdiğim bir yazar veya akademisyen, sosyal medyada severek takip ettiğim bir influencer ya da kendi sosyal çevremde güvendiğim birinin önerisiyle haberdar olduğum kitapları okumayı tercih ederim. Elbette bu her zaman böyle olmaz. Zaman zaman ilgimi çeken alanlar üzerine yazılmış kitapları kendim araştırarak seçtiğim ya da takip ettiğim bir yazarın yeni yayımlanan kitabını merak edip aldığım da olur.

İki Şehrin Hikâyesi adlı kitabı alırken ise hakkında hiçbir fikrim yoktu. Hangi dönemde yazıldığı, nerede geçtiği, yazarının kim olduğu ya da ne anlattığı konusunda en ufak bir bilgiye sahip değildim. Beni bu kitabı almaya iten tek düşünce şuydu: “Halil, hiç klasik dönem romanı okumuyorsun.” Kitabı rafta gördüğümde “Acaba hangi iki şehir ve nasıl bir hikâye?” diye düşünerek küçük bir merak duygusuyla satın aldım.

Maalesef kitabı olması gerekenden daha uzun bir sürede bitirdim. Bunun başlıca nedenleri arasında klasik dönem romanlarına alışık olmayışım, gündelik hayatın ve iş temposunun yoğunluğu ve açıkçası kendi tembelliğim sayılabilir.

Kitabın ilk yarısı büyük ölçüde karakterleri tanımaya ve onların gündelik hayatlarına odaklanıyor. Açıkçası bu bölüm, benim için pek merak uyandırıcı ya da heyecan verici değildi. Bu arada bahsedilen iki şehir Londra ve Paris. Hikâye, Fransız İhtilali öncesi ve sonrasındaki dönemi ele alıyor. Ana karakterlerden biri, geçmişini geride bırakıp Londra’ya yerleşen soylu bir Fransız aristokrat; onun evlendiği İngiliz bir kadın, kadının ailesi ve aile dostları etrafında şekillenen bir anlatı söz konusu.

Genellikle okuduğum kitapların konusu hakkında fazla detaya girmek istemiyorum. Çünkü bu yazıyı, “kitapta ne olmuş?”u anlatan bir özet olarak değil; kitabın genel çerçevesini çizip bende uyandırdığı duygu ve düşünceleri paylaşmak amacıyla yazıyorum.

Özellikle Fransız İhtilali’nin patlak vermesiyle birlikte kitap ciddi anlamda hız kazanıyor ve beni içine çekmeyi başarıyor. Kitabın ikinci yarısını, ilk yarıya kıyasla çok daha kısa sürede okudum. Hikâyenin giderek sürükleyici hâle gelmesi ve merak duygusunu artırması, bende sürekli okuma isteği uyandırdı. İhtilal döneminde Paris’te yaşananlar, halkın hissettikleri ve maruz kaldıkları olayları okumak benim için oldukça farklı bir deneyimdi.

Bu dönemde, burjuvazi ve aristokrasinin zalim politikaları nedeniyle halkın sefalet içinde yaşadığı tarihsel bir gerçek. İmkânların son derece kısıtlı olduğu bu şartlarda insanların hayatta kalabilmek için her gün ayrı bir mücadele vermesi gerçekten çarpıcıydı. Benzer toplumsal tabloyu Rus edebiyatında da görmek mümkün.

Kitabın bana hissettirdiği en güçlü duygulardan biri, neredeyse her insanın potansiyel olarak “kötü” olabileceği düşüncesiydi. Fransız İhtilali’yle birlikte dengeler değiştiğinde, alt sınıftaki insanların suçlu ya da suçsuz ayrımı yapmaksızın burjuvazi ve aristokrasiden intikam almak adına nasıl yargılayıp idam ettiklerini okumak oldukça sarsıcıydı. Saf iyi ve saf kötü kavramlarının ne kadar problemli olduğunu; istisnalar olsa da insanın şartlar ve imkânlar doğrultusunda kötülüğe yönelebileceğini bir kez daha fark ediyorsunuz. Bu bölümlerde idamlarda kullanılan giyotin üzerinden yapılan betimlemeler ise oldukça özgündü. Açıkçası benim favorim, “baş ağrısına iyi geldiği” yönündeki ironik anlatımdı.

Bu kitaptan çıkardığım en önemli ders, şu sıralar okuduğum Yaban romanıyla da pekişti: Bir dönemi anlamak için tarih kitaplarından ziyade dönem romanları çok daha etkili olabiliyor. Bundan sonra herhangi bir tarihsel dönem hakkında fikir edinmek istersem, o dönemi anlatan akademik kaynakların yanında —hatta öncelikle— o dönemde yazılmış romanları tercih edeceğim.

Fransız İhtilali öncesi Londra ve Paris hakkında fikir edinmek, baba–kız ilişkisini duygusal bir çerçevede okumak, üç kişilik bir aşk üçgenine tanıklık etmek ve ihtilalin bireyler üzerindeki etkilerini görmek isterseniz, bu romanı kesinlikle öneririm. Bu benim okuduğum ilk Charles Dickens romanıydı. Okuma listeme David Copperfield’ı da ekledim; ancak sanırım bir sonraki klasiğim Oblomov olacak gibi duruyor.

Görüşmek üzere.